Voor zo’n school kies je als ouder bewust.

Drie kinderen van school laten veranderen, dat is een drastische beslissing. Toch namen Caroline Noël (36) en haar gezin vorig jaar die beslissing. Haar zoon was vijfenhalf jaar toen bij hem een autismespectrumstoornis werd vastgesteld. ‘Die diagnose veranderde voor ons niets’, zegt Noël. ‘Maar we merkten dat de lokale school hem in een vakje begon te duwen. Alles was plots moeilijk. Op maat werken was geen optie. Uiteindelijk vonden we dat de zorgvisie van de school niet strookte met hoe wij in het leven staan en naar onderwijs kijken. We wilden een school die vertrekt vanuit wat het kind nodig heeft. En die niet zegt: dit is het systeem en hier moet je in passen.’

Noël vond bij Matadi, een basisschool in Leuven, een school ‘die aansloot bij hen als gezin’. De GO!-school in Leuven startte vorig schooljaar met leertuinen waarbij kinderen met en zonder beperking samen in de klas zitten. Door inclusief onderwijs aan te bieden, kan ieder kind op zijn of haar snelheid leren. Dat gebeurt in kleine klassen met veel omkadering. ‘We merken dat de kinderen opnieuw graag naar school gaan’, zegt Noël. ‘Ook het zelfvertrouwen van onze oudste zoon kreeg een boost.’

Op maat van het kind

‘Als de school zegt dat het buitengewoon onderwijs beter bij onze zoon past, dan is dat zo’, zegt Noël. ‘Maar ik ben blij dat er een tussenoplossing is waar de grenzen vervagen. Hij behoudt zo de mogelijkheid om door te stromen en wordt ook uitgedaagd om met veranderingen om te gaan.’

Ook de zoon van Ines Philippaerts startte in het gewone onderwijs. ‘Hij ging naar een Steinerschool, maar maakte een zeer moeilijke overgang tussen de derde kleuterklas en het eerste leerjaar’, vertelt ze. ‘Toen kwam corona, en werden enkele opgestarte begeleidingen stopgezet.’

Na de coronapauze blokkeerde haar zoon vaak en kreeg hij ook vaak woedeaanvallen. De school vroeg hem eerst om enkele weken thuis te blijven. Daarna ging hij enkele maanden halve dagen naar school. ‘Op het einde van het schooljaar beslisten we in onderling overleg dat blijven geen optie meer was.’

Uiteindelijk zocht en vond Philippaerts een oplossing bij Matadi. ‘In welk traject hij zou starten, was op dat moment niet het belangrijkste. Zijn welzijn was mijn enige bezorgdheid.’

Hij startte in een buitengewone klas, type basisaanbod, en stapte vorig schooljaar over naar de leertuin, waar kinderen met en zonder beperking samen zitten. ‘Je moet ook geen wonderen verwachten’, zegt ze. ‘We lopen nog geregeld tegen obstakels aan. Maar de kleine klassen en de omkadering zijn ongelooflijk. De school zoekt mee naar oplossingen en communiceert goed. Alles gebeurt op maat van het kind, en dat is een enorm pluspunt.’

‘Het team is indrukwekkend’, beaamt Justine Six. Ze is afkomstig uit Frankrijk en woont al tien jaar in Leuven. Ze heeft twee kinderen in de leertuin – Mattias en Anton – en ook haar pluszoon gaat er naar school. Geen van hen heeft een attest voor het buitengewoon onderwijs. ‘We hebben verschillende scholen, ook populairdere, bezocht, maar hadden hier een heel warm gevoel.’

Microkosmos

Six vindt inclusie een meerwaarde, zonder dat ze er specifiek naar op zoek was. ‘Er zijn kinderen uit andere landen, kinderen die vreemde talen spreken en kinderen met een beperking. Voor mij is dat de wereld. Of het nu over huidskleur of iets mentaal gaat: het is fijn dat een school een microkosmos kan en mag zijn. Zolang de dynamiek op klasniveau goed werkt, vind ik dat super.’

Dat haar kinderen in hun eigen tempo kunnen werken, vindt ze heel fijn. ‘De ene zoon is heel sterk in rekenen, de andere kan keigoed lezen. Het is fijn dat ze niet per se het niveau van de ene juf moeten volgen, maar uitgedaagd worden. Voorlopig loopt het prima. Ze vervelen zich niet.’

En haar kinderen? ‘Die lijken tevreden. Maar zoals dat gaat met kinderen: als ik vraag hoe het is op school, zeggen ze gewoon “goed”. Voor mijn zonen zijn de andere kinderen ook maar gewone kinderen. Ze zeggen nooit: “die praat raar of die is vreemd”.’

Steun De Genereuzen

De redactie van De Standaard roept haar lezers op om De Genereuzen van Hart voor Handicap te steunen in hun strijd voor inclusie van mensen met een beperking. Volg het project via onwijsonderwijs.be en draag bij op het rekeningnummer BE11 0689 9998 4848