Sarah Vankersschaever in De Standaard: 'De voorbije jaren steeg het aantal kinderen dat gespecialiseerde zorg en extra begeleiding in de klas nodig heeft met meer dan 50 procent. Is dat gezond?'

Naar aanleiding van het artikel in De Standaar reflecteert Beno Schraepen over inclusief onderwijs en labels.

De toename van labels is op zich al een argument om voluit te gaan voor inclusief onderwijs om twee redenen: 

1. inclusief onderwijs houdt bij uitstek rekening met diversiteit en ondersteuningsnoden 
2. inclusief onderwijs werkt preventief t.a.v. labels en een negatieve beeldvorming

Heel wat labels ontstaan in het onderwijs. Kinderen worden er van jongsaf aan geconfronteerd met een omgeving die vertrekt vanuit duidelijke en onzichtbare maar vooral hardnekkige normen die weinig afwijking verdragen. Bepaalde ontwikkelingseisen - en taken worden er voor alle kinderen gelijk getrokken ook al zijn er grote ontwikkelingsverschillen tussen meisjes geboren in januari en bv. jongens in december. De klas is een omgeving waar kinderen aan bepaalde criteria moeten voldoen om succes te ervaren. Het is een omgeving waar ze voor het eerst t.a.v. leeftijdgenoten falen, vergeleken worden, negatieve ervaringen proberen te vermijden of er worden op afgerekend.

Labels ontschuldigen het kind, de ouders en omgeving. Een label geeft duiding waarom men niet voldoet aan de norm. Het doet misschien deuren voor medicatie en ondersteuning opengaan maar slaat andere deuren genadeloos dicht. Kinderen krijgen een label en worden hun label maar willen gewoon zijn zoals de anderen.

Een inclusieve leeromgeving gaat voorbij de labelling omdat labels en etiketten niet het uitgangspunt zijn. Een inclusieve leeromgeving gaat op zoek naar de obstakels binnen de leeromgeving waar kinderen op botsen om tot leren te komen. Ze werken labels niet in de hand omdat verschillen de norm zijn, omdat er geen label nodig is voor ondersteuning en omdat er ook hoge verwachtingen gesteld worden zonder daar te worden op afgerekend.